کد مطلب:122644 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:272
نمونه هایی از سخنان امام حسن مجتبی
- «ما تشاور قوم الا هدوا الی رشدهم [1] ؛ هرگز مردمی مشورت نكردند، جز اینكه به پیروزی خویش راه یافتند».
- «من اتكل علی حسن الاختیار من الله له لم یتمن أنه فی غیر الحال التی اختارها الله له [2] ؛ هركس به نیكو برگزیدن خداوند برای او مطمئن باشد، غیر از آنچه خدا برایش اختیار كرده، آرزو نمی كند».
- «الخیر الذی لا شرفیه: الشكر مع النعمة و الصبر علی النازلة [3] ؛ آن خوبی كه هرگز در آن بدی نیست، سپاسگزاری بر نعمت و شكیبایی بر پیشامد ناگوار است».
- «العار اهون من النار [4] ؛ ننگ (شرمندگی در دنیا و تحمل آن) از آتش (دوزخ) آسان تر است».
- «و سئل عن المروة فقال: شح الرجل علی دینه و اصلاحه ماله و قیامه بالحقوق [5] ؛ از جوانمردی سؤال شد، فرمود: این است كه انسان بر دینش بخیل باشد (كه آن را از دست ندهد) و مال خود را اصلاح كند و حقوق دیگران را ادا نماید».
- «صاحب الناس مثل ما تحب ان یصاحبوك [6] ؛ با مردم آن چنان رفتار كن كه دوست داری با تو آن جور رفتار كنند».
- «المعروف ما لم یتقدمه مطل و لم یتعقبه من [7] ؛ خوبی آن است كه هنگام انجامش، «مسامحه» و سستی نباشد و به دنبالش «منت» گذاشته نشود».
- «من عدد نعمه محق كرمه [8] ؛ هركس نعمت های خود را به شمار آورد، بخشش خود را تباه كرده است».
[ صفحه 132]
- «... و رأس العقل معاشرة الناس بالجمیل... [9] ؛ ریشه و اساس عقل (و خردمندی) خوب معاشرت كردن با مردم است».
- «... لا حیاء لمن لا دین له... [10] ؛ هركس دین ندارد، حیا ندارد (حیا از دین است).
- «لا تعاجل الذنب بالعقوبة و اجعل بینهما بینهما للاعتذار طریقا [11] ؛ در مجازات بر خطا، شتاب مكن و برای پوزش (فرصت و) راهی بگذار».
- «من قرأ القران كانت له دعوة مجابة اما معجلة و اما مؤجلة [12] ؛ هركس قرآن بخواند، (هر بار) برایش یك دعای مستجاب شده هست، زود یا دیر».
- «من اتكل علی حسن الاختیار من الله له لم یتمن أنه فی غیر الحال التی اختارها الله له [2] ؛ هركس به نیكو برگزیدن خداوند برای او مطمئن باشد، غیر از آنچه خدا برایش اختیار كرده، آرزو نمی كند».
- «الخیر الذی لا شرفیه: الشكر مع النعمة و الصبر علی النازلة [3] ؛ آن خوبی كه هرگز در آن بدی نیست، سپاسگزاری بر نعمت و شكیبایی بر پیشامد ناگوار است».
- «العار اهون من النار [4] ؛ ننگ (شرمندگی در دنیا و تحمل آن) از آتش (دوزخ) آسان تر است».
- «و سئل عن المروة فقال: شح الرجل علی دینه و اصلاحه ماله و قیامه بالحقوق [5] ؛ از جوانمردی سؤال شد، فرمود: این است كه انسان بر دینش بخیل باشد (كه آن را از دست ندهد) و مال خود را اصلاح كند و حقوق دیگران را ادا نماید».
- «صاحب الناس مثل ما تحب ان یصاحبوك [6] ؛ با مردم آن چنان رفتار كن كه دوست داری با تو آن جور رفتار كنند».
- «المعروف ما لم یتقدمه مطل و لم یتعقبه من [7] ؛ خوبی آن است كه هنگام انجامش، «مسامحه» و سستی نباشد و به دنبالش «منت» گذاشته نشود».
- «من عدد نعمه محق كرمه [8] ؛ هركس نعمت های خود را به شمار آورد، بخشش خود را تباه كرده است».
[ صفحه 132]
- «... و رأس العقل معاشرة الناس بالجمیل... [9] ؛ ریشه و اساس عقل (و خردمندی) خوب معاشرت كردن با مردم است».
- «... لا حیاء لمن لا دین له... [10] ؛ هركس دین ندارد، حیا ندارد (حیا از دین است).
- «لا تعاجل الذنب بالعقوبة و اجعل بینهما بینهما للاعتذار طریقا [11] ؛ در مجازات بر خطا، شتاب مكن و برای پوزش (فرصت و) راهی بگذار».
- «من قرأ القران كانت له دعوة مجابة اما معجلة و اما مؤجلة [12] ؛ هركس قرآن بخواند، (هر بار) برایش یك دعای مستجاب شده هست، زود یا دیر».
[1] تحف العقول، ص 233.
[2] همان، ص 234.
[3] همان.
[4] همان.
[5] همان، ص 235.
[6] سفينة البحار، ج 2، ص 671.
[7] بحارالانوار، ج 71، ص 417، ح 38.
[8] همان.
[9] بحارالانوار، ج 78، ص 111، ح 6.
[10] همان.
[11] همان، ص 113، ح 7.
[12] همان، ج 93، ص 313، ح 17.